شرطی‌سازی عاملی امواج مغزی (نوروفیدبک) به عنوان یک روش موثر در درمان کودکان دارای نقص توجه/بیش فعالی ADHD مورد بحث قرار گرفته است. این مطالعه برای مقایسه اثربخشی نوروفیدبک با داروی متیل فنیدیت صورت گرفت. ۳۹ کودک ۷-۱۲ سال در این مطالعه شرکت داشته‌اند. ۱۳ نفر از این کودکان دارای نقص توجه/بیش فعالی با استفاده از نوروفیدبک (افزایش دامنه امواج بتا (۱۵-۱۸هرتز) و کاهش دامنه امواج تتا (۴-۸ هرتز)] و ۱۳ نفر نیز صرفا با استفاده از داروی متیل فنیدیت مورد درمان قرار گرفتند. ۱۳کودک سالم نیز هیچ گونه مداخله‌ی درمانی دریافت نکردند. آزمون‌های مختلف رفتاری، نورفیزیولوژیکی و کامپیوتری قبل و پس از مداخله‌های درمانی مورد استفاده قرار گرفت. اگرچه نتایج بدست آمده از «شاخص‌های رفتاری» حاکی از بهبود با هر دو روش بود اما متیل فنیدیت به طور مشخصی از نوروفیدبک در این زمینه موثرتر بود. بازداری پاسخ تنها در روش نوروفیدبک بهبود پیدا کرده بود. هر دو مداخله درمانی نوروفیدبک و داروی متیل فنیدیت شاخص‌های بدست آمده از آزمون‌های کامپیوتری را بهبود بخشیده بودند. هوش نیز در هر دو روش افزایش یافته بود. اگرچه به نظر می‌رسد میانگین تاثیر داروی متیل فنیدیت بیشتر از نوروفیدبک است، اما تفاوت‌ها قابل توجه نیست. اگر سایر مطالعات صورت‌گرفته را نیز در نظر داشته باشیم این یافته‌ها نشان می‌دهد که نوروفیدبک به طور موثری بسیاری از کارکردهای رفتاری و شناختی را بهبود می‌بخشد و می‌تواند به عنوان یک روش درمانی جایگزین در افرادی که به درمان دارویی مقاوم هستند، افرادی که تنها دارودرمانی برای آنان موثر نیست و یا افرادی که والدین آن ها علاقه‌مند به استفاده از روش‌های درمانی غیردارویی هستند مورد استفاده قرار بگیرد.

Operant conditioning of the electroencephalographic rhythm (EEG biofeedback) is argued to be an effective method for treating children with ADHD. This study was designed to evaluate whether this method, compared to methylphenidate, achieves an equally effective outcome. Participants were 39 children aged between 7-12 years. Thirteen children with attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) were trained to enhance the amplitude of the beta1 activity (15-18 Hz) and decrease the amplitude of the theta activity (4-8 Hz), and 13 of which were treated with methylphenidate alone. Thirteen healthy children did not receive intervention. Several behavioral, neuropsychological and experimental tests were administered before and after intervention. While behavioral measures were improved by both types of method, methylphenidate was significantly more effective than EEG biofeedback. Response inhibition was improved only by EEG biofeedback. Both EEG biofeedback and methylphenidate were associated with improvements on the variability and accuracy measures of computerized tests. Intellectual ability increased also by both methods. Although averaged effect size for methylphenidate seems to be greater than for EEG biofeedback, the difference was not significant. In conjunction with other studies, these findings demonstrate that EEG biofeedback can significantly improve several behavioral and cognitive functions in children with ADHD, and it might be an alternative treatment for non-responders or incomplete responders to medication as well as for those their parents favor a non-pharmacological treatment.