شاخصههای شناختی و نوروفیزیولوژیک ماندگاری یا بهبود اختلال ADHD
The British Journal of Psychiatry Aug 2015
Cognitive and neurophysiological markers of ADHD persistence and remission
Celeste H. M. Cheung, Fruhling Rijsdijk, Gráinne McLoughlin, Daniel Brandeis, Tobias Banaschewski, Philip Asherson, Jonna Kuntsi
DOI: 10.1192/bjp.bp.114.145185
پیش زمینه:
اختلال بیشفعالی/نقص توجه ADHD در نوجوانی و اوایل بزرگسالی حدود دو سوم افراد همچنان ادامه مییابد.
اهداف:
بررسی فرآیندهای شناختی و نوروفیزیولوژیک ماندگاری یا بهبود ADHD.
روش:
پیگیری ۶ ساله دادههای ثبتشده شناختی، امواج مغزی EEG، پتانسیل وابسته به رویداد ERP و اندازههای actigraphy از ۱۱۰ فرد که در کودکی دچار این اختلال بوده اند و ۱۶۹ نفر در گروه کنترل.
نتایج:
افراد بهبودیافته با کسانی که اختلال در آنها باقی مانده بود، در اندازهگیریهای آمادگی گوش بهزنگی (تغییرات منفی تصادفی CNV، فعالیت دلتا، تغییرپذیری زمان واکنش و خطاهای omission)، هوش IQ و تعداد actigraph متمایز بودند اما در اندازهگیریهای کنترل اجرایی بازداری یا حافظه کاری تفاوتی نبود (دامنههای nogo-P3، خطاهای commission و شمارش ارقام برعکس)
نتیجهگیری:
اندازهگیریهای آمادگی گوش بهزنگی نشانههای بهبودی بودند و همزمان با علائم ADHD بهبود پیدا میکردند در حالی که اندازهگیریهای کنترل حرکتی به ماندگاری یا بهبود حساس نبودند. در خصوص هوش IQ ترکیب نتایج گذشته و اخیر یک نقش تعدیلگری در نتیجه خروجی را نشان میدهد. این یافتهها با تفکیک علل شناختهشده قبلی ناتوانیهای شناختی ADHD تطابق دارد. قویترین گزینه برای توسعه مداخلات غیردارویی از قبیل بازیهای شناختی و نوروفیدبک، پردازشهای آماده سازی-هوشیاری است که نشانههای بهبودی ADHD بودند.
Abstract
Background
Attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD) persists in around two-thirds of individuals in adolescence and early adulthood.
Aims
To examine the cognitive and neurophysiological processes underlying the persistence or remission of ADHD.
Method
Follow-up data were obtained from 110 young people with childhood ADHD and 169 controls on cognitive, electroencephalogram frequency, event-related potential (ERP) and actigraph movement measures after 6 years.
Results
ADHD persisters differed from remitters on preparation-vigilance measures (contingent negative variation, delta activity, reaction time variability and omission errors), IQ and actigraph count, but not on executive control measures of inhibition or working memory (nogo-P3 amplitudes, commission errors and digit span backwards).
Conclusions
Preparation-vigilance measures were markers of remission, improving concurrently with ADHD symptoms, whereas executive control measures were not sensitive to ADHD persistence/remission. For IQ, the present and previous results combined suggest a role in moderating ADHD outcome. These findings fit with previously identified aetiological separation of the cognitive impairments in ADHD. The strongest candidates for the development of non-pharmacological interventions involving cognitive training and neurofeedback are the preparation-vigilance processes that were markers of ADHD remission.